De Historie van de Missieveiling.
Zoals in die tijd gebruikelijk ging er ook in Zoeterwoude vanuit de grote katholieke gezinnen menig zoon of dochter het klooster in of naar het seminarie om priester te worden. En velen van hen werden door hun orde uitgezonden naar de Derde Wereld, om het geloof te verspreiden en bij te dragen aan de armoede in de wereld.
Deze uitgezonden mensen met een missie, de missionarissen en missiezusters, deden regelmatig een beroep op hun familie en hun thuisfront om een bijdrage te leveren in hun streven een beter leven te realiseren voor de minst bedeelden van hun verre parochies.
Al sinds de jaren 60 was er in Zoeterwoude een werkgroep Missie en Ontwikkelingshulp.
In samenspraak met de deken en de aanwezige pastoors en kapelaans organiseerden zij jaarlijks een collecte voor de missionarissen en andere activiteiten om zoveel mogelijk geld in te kunnen zamelen.
In 1971 begon deze werkgroep met het versturen van een nieuwsbrief aan de toenmalige missiegebieden. Dit leverde vele reacties op en door deze brieven en beschrijvingen van de armoe kwam de werkgroep in 1975 op het idee om meer te doen dan alleen maar een jaarlijkse collecte en het versturen van een nieuwsbrief. Eind jaren zestig was er al eens een kerkeveiling gehouden om in de kosten van de herbouw van de afgebrande Sint Jan’s kerk bij te kunnen dragen. Deze kerkeveiling was een groot succes en in 1975 besloot de toenmalige werkgroep missie en ontwikkeling onder leiding van hun nieuwe voorzitter de heer Koos Paardekooper om een veiling te organiseren voor de Zoeterwoudse missionarissen.
Op dat moment had Zoeterwoude 11 dorpelingen die in de “missie” werkzaam waren:
Pater Jo Bosman, Bandung, Indonesie
Pater Bavo van der Ham, Indonesie
Pater Jan Rekelhof, Kameroen, West Afrika
Pater Leen van der Salm Mbale, Uganda
Pater Antoon Vaneman, West Paakistan
Pater Han Vaneman, Uganda
Pater Joop Vaneman Maleisie
Pater C. Boer, Indonesie (werkzaam in het gebied van Simon Schuur †1971)
Broeder Simon Mulder, Kenia
Pater Jan van der Salm, Maleisie
Pater Jan Schuur, Brazilië
Op 19 november 1975 stond in de krant het volgende artikel:
“Vrijdagavond veiling voor missionarissen”.
Op initiatief van de werkgroep Missie- en Ontwikkelingshulp staan de Zoeterwoudse missionarissen deze week bijzonder in de belangstelling.
De eerste aktiviteiten die reeds plaatsvonden vormden een goed begin.
Op de kaartavond die de K.P.J. voor dit doel organiseerde waren er bijna 90 deelnemers
en de verkoop in de Wereldwinkel welke plaatsvond in het Graalhuis en het zaaltje van
de CD-kerk liep voortreffelijk. Verschillende producten moesten worden nabesteld.
Voor de veiling welke a.s. vrijdagavond in Ons Huis wordt gehouden zijn vele aantrekkelijke
artikelen beschikbaar. Antiquiteiten vormen daarin bijzondere trekpleisters maar ook vele
levensmiddelen en gebruiksvoorwerpen zullen daar aan de man gebracht worden.
De week wordt afgesloten met een kerkcollecte in het a.s. weekeinde.
Een veiling waarbij de aangeboden artikelen bij opbod worden verkocht onder leiding van
een veilingmeester. Om aan veiling artikelen te komen werden de mensen opgeroepen om eens op hun zolder te kijken voor spullen die daar verkocht konden worden.
Er kwam dan ook een diversiteit aan oude, soms antieke, gebruikte goederen te voorschijn. Veelal oude agrarische gebruiksartikelen. Aangevuld met boerenkazen en pakketen levensmiddelen van de middenstand leverde dit een aardig assortiment veilingartikelen op.
De opbrengst van de eerste veiling mocht er zijn: fl. 11.400,-.
In ieder geval een reden om er mee door te gaan!
- (zie bijgaande reactie van “De Omroeper” van 26 nov. 1975)
Voor die 1e veiling moest indertijd nog een veilingmeester worden gevonden. Maar de voorzitter, Koos Paardekooper, verwachtte wel dat hij die spullen zelf aan de man kon brengen. Gezien het resultaat is dat ook goed gekomen !
Hierna heeft Koos nog 26 jaar als veilingmeester opgetreden waarvan 15 jaar in zijn eentje. Daarna werd hij o.a. bijgestaan door Gerard van der Hoeven en Tom van der Meer. Inmiddels zijn meerdere veilingmeesters actief, er zijn zelfs dames die de hamer in de hand nemen!
De toestroom van aangeboden artikelen werd steeds groter, waardoor na een paar jaar al
besloten werd om de veiling over 2 avonden (vrijdag en zaterdag) te houden.
Er werden dan in twee avonden bijna 1000 stukken verkocht.
Om de aandacht voor de missieveiling onder de mensen levendig te houden, werd elk
jaar geprobeerd prominenten te enthousiastmeren om een veilingstuk te komen verkopen.
Tijdens de 1e veiling in 1975 bracht Bert v.d. Helm, meervoudig nationaal tafeltenniskampioen, zijn tafeltennisbatje onder de hamer.
Later zijn ook de plaatselijke burgemeesters, nationale sportkampioenen, zoals
Leny v.d. Hoorn, Bettine Vriesekoop, Jeroen Straathof en Suzan de Goede de veilinghamer
eens komen vasthouden. Ook mensen vanuit de politiek zoals oud minister van binnenlandse zaken Mr. E. Toxopeus en de vrouw van de toenmalige minister-president Ria Lubbers.
Uiteraard werden ook de missionarissen die op dat moment met verlof in Nederland waren gestrikt om een bijdrage te leveren en bij de veiling aanwezig te zijn.
Door het vertrouwen wat de werkgroep inmiddels had opgebouwd in Zoeterwoude en omgeving werden de giften groter en de ter beschikkinggestelde veiling artikelen steeds waardevoller. Zo waren er zelfs erfstukken, zoals gouden zakhorloges, die onder de hamer kwamen. Maar ook werd eens een (anonieme) gift van f 10.000,- in de bus gevonden, welke door de werkgroep bij een goed doel gebracht moest worden.
De slogan van de werkgroep “er blijft niets aan de strijkstok hangen” is ook heden ten dage nog steeds één van speerpunten van het succes. Nog altijd wordt er gecorrespondeerd, of anno 2006 gemaild, met de werkers in den vreemde. De werkgroep verwacht geen financieel overzicht tot op de laatste cent maar wil wel weten of het geld bij de betreffende personen is aangekomen en of het goed besteed is. En krijgen we geen bericht terug, ook niet na herhaalde oproepen, dan wordt de steun (tijdelijk) stopgezet.
In 1981 werd het idee geopperd om de activiteiten aan een groter publiek te tonen om
mogelijke andere instellingen en werkgroepen te enthousiasmeren. Er is toen contact gezocht met de NCRV-televisie om in het programma “Kerkebuurt” een uitzending te krijgen.
Na een dag opnames maken, is er enkele weken later 10 minuten over de “missieveiling” uitgezonden.
De gehouden veilingen hadden en hebben altijd een gezellig karakter. Er werd flink geboden op de heerlijke boerenkazen, rookworsten en dinerbonnen. Maar ook de meest vreemde artikelen brachten soms een flinke som geld in het laatje. Het kwam voor dat een doodgewoon pak spijkers voor fl. 2100,- werd verkocht, of een kist appelen voor fl. 1500,-.
En uitaard gebeurde dit altijd onder grote hilariteit van alle aanwezigen.
De eindopbrengst en de gang erin houden is altijd erg belangrijk op de veilingavond maar een grap en een grol op zijn tijd mogen beslist niet ontbreken.
De veilingen zijn tot 1993 gehouden in verenigingsgebouw “Ons Huis”. Daarna werd de
overstap gemaakt naar het Muziek Centrum aan de Schenkelweg.
In dat jaar werd ook besloten om van twee avonden veilen weer naar één avond te gaan en te profiteren van de inmiddels ingevoerde overgang van zomertijd naar wintertijd in het laatste weekend van oktober waardoor de avond een extra uurtje erbij kreeg.
De veilingmeester en voorzitter Koos Paardekooper ging het wat rustiger aandoen en verliet de werkgroep. Hij bleef echter nog wel actief als veilingmeester. Al jarenlang werd hij daarin bijgestaan door Gerard van der Hoeven en diverse andere “interim” veilingmeesters.
In 1989 deed de kinderveiling zijn intrede. Een uurtje voorafgaand aan de echte veiling, speciaal voor de kinderen, met leuke artikelen en kleine (verkoop) prijzen. Inmiddels zijn de kinderen van de eerste kinderveiling in 1989 trouwe bezoekers van de ‘grote’ veiling geworden.
Het aantal Zoeterwoudse missionarissen groeide nog naar 16. De zusters Elisabeth van Grieken (Zambia) en Anna Brigitta de Koning (Tanzania) kwamen erbij evenals pater Wim van der Salm (Maleisië en later Filippijnen), pater Frans van der Poel (Brazilië) en het gebied in Zaire waar pater Hulskamp werkzaam is geweest Allen mensen met een missie die een band hadden met Zoeterwoude. Dat was en is ook steeds de stelregel geweest.
Inmiddels zijn diverse ‘traditionele’ missionarissen ons ontvallen. Sommige van hun gebieden worden nog steeds gesteund omdat de kloosterorde er nog, met Nederlandse missionarissen, werkzaam is. Echter als de werkgroep langere tijd niets meer van hun opvolgers hebben gehoord, wordt de bijdrage langzaam afgebouwd. Het directe contact is, zoals eerder vermeld, erg belangrijk. En naast het contact met de werkers in den vreemde, is er ook altijd contact geweest met hun thuisbasis, de kloosterorde (missieprocuur) van waaruit zij ooit werden uitgezonden.
Gelukkig zijn er steeds meer jonge mensen die met een missie de wereld in gaan voor kortere of langere tijd. Als zij verbonden zijn aan Zoeterwoude en een goed onderbouwd actieplan voor kunnen leggen, zal de werkgroep ook deze mensen en hun projecten financieel steunen.
In 2005 werd de recordopbrengst van de veiling € 50.210.- verdeeld over 24 gebieden.
Elders op deze website kunt u lezen welke gebieden dat zijn.
Werd in 1975 nog veel van de gelden gebruikt voor bouw van kerkjes, godsdienstonderwijs en het bouwklaar maken van landbouwgronden. Anno 2006 wordt een groot deel besteed aan
opvang van kinderen (door AIDS wees geworden, vaak zelf ook al besmet met het HIV virus) educatie van vrouwen en meisjes, en medische zorg.
Al meer dan 30 jaar draagt Zoeterwoude op deze manier een steentje bij aan de nood in de wereld.